Współczesna muzyka poważna – nuty

Po II wojnie światowej w dziedzinie muzyki klasycznej rozwinęło się wiele nowych prądów i kierunków. Z jednej strony dojrzali kompozytorzy pierwszej połowy XX wieku, tacy jak Britten, Martinů i Prokofjew, tworzyli swoje arcydzieła, ale stopniowo do głosu dochodziło także młode pokolenie kompozytorów okresu powojennego. Odkryj wszystkie nuty i partytury z tej ekscytującej epoki muzycznej i dowiedz się więcej o nowych prądach artystycznych po 1945 roku w podstawowym przeglądzie!

Przegląd najważniejszych nurtów we współczesnej muzyce klasycznej po 1945 roku

Dodekafonia i seryjność

Pierwszym i najsilniejszym był nurt dodekafoniczny i serialny, który wyłonił się z kompozytorskiego stylu Arnolda Schönberga i Antona Weberna. Niemieckie miasto Darmstadt stało się po 1948 roku centrum tej muzyki. Muzykę seryjną można określić jako wyłącznie racjonalną, opartą na matematyce i logice. Emocjonalne podejście jest w tej muzyce niemal wykluczone.

Muzyka elektroakustyczna / elektroniczna / konkretna

Wraz z rozwojem możliwości technicznych, instrumenty elektroniczne (lub elektroniczne przetwarzanie rzeczywistych dźwięków) przedostały się do muzyki. Pierwsze studio muzyki elektronicznej powstało w Kolonii w 1951 roku pod kierownictwem Herberta Eimerta. Innymi ważnymi kompozytorami byli Edgar Varese, Karlheinz Stockhausen, Ernst Krenek, Maurice Kagel, Luciano Berio i inni. W dziedzinie muzyki konkretnej światową sławę osiągnęli kompozytorzy Pierre Boulez, Iannis Xenakis i Olivier Messiaen.

Muzyka aleatoryczna

Nazwa tego ruchu wywodzi się od łacińskiego słowa „alea” – oznaczającego kostkę do gry, której rzut prowadzi do przypadkowych wyników. Muzyka aleatoryczna jest więc techniką kompozytorską, w której część procesu odtwarzania dzieła pozostawiona jest przypadkowi. Ojcem tej zasady kompozytorskiej jest amerykański kompozytor John Cage, a z tego stylu czerpali Europejczycy, m.in. K. Stockhausen, P. Boulez, W. Lutosławski i wielu innych.

Kompoytcja powierzchni dźwiękowej

Kompozycja powierzchni dźwięku próbuje w jakiś sposób przywrócić zmysłowość i emocjonalność muzyki. Zazwyczaj wykorzystuje długotrwałe pejzaże dźwiękowe, które dają słuchaczowi wystarczająco dużo czasu na rozpoznanie i doświadczenie muzyki. Do najważniejszych kompozytorów tego ruchu artystycznego należą György Ligeti, Luigi Nono, Krzysztof Penderecki, Iannis Xenakis i inni.

Minimal Music

Z pewnym opóźnieniem minimal music dotarła do Europy z USA i starała się osiągnąć bezpośredniość poprzez proste muzyczne struktury pierwotne, takie jak wielkoskalowe powierzchnie dźwiękowe bez silnych kontrastów i dramatycznych zmian. Pionierami tej muzyki w latach 60. byli amerykańscy kompozytorzy: Le Monte Young, John Adams, Terry Riley, Steve Reich i Philip Glass. W Europie dołączyli do nich Henryk Górecki i Arvo Pärt.

Ważni kompozytorzy współczesnej muzyki poważnej po 1945 roku:

• Benjamin Britten – nuty
• Karlheinz Stockhausen – nuty
• Pierre Boulez – nuty
• Iannis Xenakis – nuty
• Olivier Messiaen – nuty
• Luciano Berio – nuty
• John Cage – nuty
• Witold Lutosławski – nuty
• György Ligeti– nuty
• Luigi Nono – nuty
• Krzysztof Penderecki – nuty
• Terry Riley – nuty
• Steve Reich – nuty
• Philip Glass – nuty
• Henryk Górecki – nuty
• Arvo Pärt – nuty
• Helmut Lachenmann – nuty
• Jörg Widmann – nuty
• Wolfgang Rihm – nuty
• Adriana Hölszky – nuty
• Rebecca Saunders – nuty